|
Content of the work (eng.)
I am interested in places brimming with memories. Not to hold them, but to experiment with the tangible and the intangible. I encourage dreams and desires, use them as a starting point for my own work, and challenge the viewer to face their own fears, needs and thoughts. There are no existing objects in my work. The staged spaces, the suggestion of a loss of control, is presented as a sculpture made to scale. My working method consists of a certain loss of control; the lack of a precise location, the attempt to escape the urban equality. My sculptures and installations are created with meticulous dexterity. I work by hand using raw and precious materials. The formal result is similar to a model in an architectural context. It seems to meet the architectural rules, but differs at crucial points. I build a tension field that links transparency to emptiness; I create a perfectly finished whole that is still inconclusive; I combine precious metals with raw materials. Meanings and psychology form the starting point, bordering on surrealism, but with the desire to return to reality rather than to escape from it. My work does not aim to convince or charm the spectator, but to destabilize and deceive them. I emphasize what others have failed to notice. People focus on their immediate vicinity or distant future; I stress passages, evolutions and unspoken possibilities, both in the future and the past. For many, a staircase is functional, for me, however, it is fundamental. Without stairs, doors or passageways, one can never achieve a different or higher level. By pushing the boundaries of perception, through visualizing memories and desires, these models function as a spy hole from one reality to another... "... Caroline Van den Eynden's work presents a spectrum of strained perceptions. Every model has something that attracts someone in search of reflection. The void is not a ghastly emptiness, the transparent small spaces evoke no social phobia, the absence of figures, movement or sound only resonates a pleasing form of silence. Maybe this is because Caroline Van den Eynden does not pursue a literal representation of the building that served as inspiration for the object, but rather works from her memory, ensuring that the smaller scale copy is charged with those memories and feelings? Creating an almost surreal object, but a pure version of it ..." > part of the text Artstory 9, by Jeroen Laureyns, 2015 Biolives and works in Antwerp
1982, Antwerp Studies2005 - 2009 Master in Fine Arts, Royal Academy of Fine Arts Antwerp, InSitu3
2001 - 2004 Bachelor in Fine Arts, Royal Academy of Fine Arts Ghent, Interior-design 1996 - 2001 Secondary art school, Sint-Lucas Antwerp Links |
Inhoud van het werk (ned.)
Mijn interesse gaat naar plaatsen met herinneringen. Niet om ze vast te houden, maar integendeel: om te experimenteren met het tast- en het ontastbare. Ik stimuleer daarbij dromen en verlangens, gebruik ze als vertrekpunt in mijn eigen werk en daag de kijker uit zijn eigen angsten, behoeften en gedachten onder ogen te zien. Er is geen sprake van bestaande objecten in mijn werk. De geënsceneerde ruimten, de suggestie van verlies van controle wordt voorgesteld als een sculptuur op schaal. Mijn manier van handelen bestaat uit een verlies van controle; het ontbreken van de exacte locatie, de poging om te ontsnappen aan betonnen gelijkheid. Mijn sculpturen en installaties komen tot stand met een minutieuze handigheid. Ik ga ambachtelijk te werk met ruwe en kostbare materialen. Het vormelijke resultaat is vergelijkbaar met een model uit een architecturale context. Ze lijken te voldoen aan de architecturale regels, maar wijken er op cruciale punten van af. Ik bouw een spanningsveld op dat transparantie koppelt aan leegte; creëer een perfect afgewerkt geheel dat toch niet sluitend is; combineer edele metalen met ruwe materialen. Betekenissen en psychologie liggen aan de basis, grenzend aan het surrealisme, maar met de wil, niettemin, om terug te keren naar de realiteit in plaats van te ontsnappen. De werken willen de kijker niet overtuigen of charmeren, maar uit balans brengen en misleiden. Ik benadruk datgene waar anderen geen aandacht voor hebben. Mensen focussen op de directe omgeving of verre toekomst; ik beklemtoon doorgangen, evoluties en onuitgesproken mogelijkheden, zowel in toekomst als verleden. Voor velen is een traphal functioneel; voor mij is ze fundamenteel. Zonder trap, deur of doorgang kan je niet naar een ander of hoger niveau. Door de grenzen van de waarneming te verleggen, door herinneringen en verlangens zichtbaar te maken, functioneren deze modellen als kijkkast van de ene werkelijkheid naar de andere… "... Het werk van Caroline Van den Eynden presenteert een spectrum van gespannen waarnemingen. Er is iets in die maquettes dat een individu op zoek naar bezinning aantrekt. De leegte is geen akelige leegte, de doorzichtige kleine ruimtes roepen geen sociale fobie op, de afwezigheid van figuren, beweging of geluid laten enkel een aangename vorm van stilte horen. Misschien komt het wel omdat Caroline Van den Eynden geen letterlijke weergave nastreeft van het gebouw waarop die objecten teruggaan, maar vanuit haar herinnering werkt, waardoor de nabootsing op kleine schaal met die herinneringen en gevoelens wordt opgeladen? Bijna als een surrealistisch object, maar dan in een zuivere variant ..." > deel van de tekst Artstory 9, door Jeroen Laureyns, 2015 PublishedH art #160, artmagazine, Indra Devriendt, September 2016, pg. 41
Znor 17/09/2016, online magazine, Dirk Leyman, click to read the article H art #149, artmagazine, Christine Veugen, December 2015, pg. 29 Weekend Knack #45, attached by Knack, Veerle Helsen, Novener 2015, pg. 14 The solo project, Contemporary Art Fair Basel, catalog 2015, pg, 138-141 H art #134, artmagazine, Marc Ruyters, December 2014, pg. 29 Mainichi, daily newspaper Japan, Tomohiro Katahira, 25 Mai 2013, pg.22 The Asahi Shimbun, Chisato Matsumoto, 25 Mai 2013, pg.29 Master Maquette, Hans Theys en Nadia Naveau, Track report, 2010, pg.9-10 De Guerilla binnen de academie, Jan Braet, Knack 13 August 2008, pg.58 De schouw van Gaudi, Hans Theys, Tornado Editions 2006, pg. 203, 204-205 |
|
